Opinie: Als Lavia droomt van Manchester City… kan hij beter blijven

Het gonst van de geruchten dat Roméo Lavia Anderlecht ruilt voor Manchester City. Het toptalent vierde in januari zijn zestiende verjaardag.
 

Lavia en Mario Stroeykens zijn de twee goudhaantjes uit de paars-witte generatie van 2004. Anderlecht blijft zwaar inzetten op de eigen jeugd en het verlies van Lavia zou dan ook een zware klap zijn.

Financiële keuze?

We kennen natuurlijk maar een fractie van het verhaal-Lavia. We weten niet wat voor contract Anderlecht hem heeft aangeboden, hoeveel de Citizens op tafel willen gooien en welke rol zijn entourage nu juist speelt.

Het is te gemakkelijk om van achter een toetsenbord iemand wiens situatie je niet kent, kwalijk te nemen dat hij Anderlecht verlaat. Omdat hij ergens anders een veelvoud kan verdienen of om een andere reden.

Het is ook niet verwonderlijk dat een zestienjarige knaap droomt van een club als Manchester City. En het feit dat hij vijf maanden na zijn zestiende verjaardag nog nergens heeft getekend, geeft aan dat hij niet over één nacht ijs is gegaan.

Sportief vlak

Maar op sportief vlak kan niemand óns verwijten dat wij achter een toetsenbord wenkbrauwen fronsen bij de eventuele keuze voor City. Zolang er niets getekend is, blijven we wel met twee woorden spreken.

Phil Foden lijkt de uitzondering die de regel bevestigt dat het vreselijk moeilijk is om bij de blauwe club uit Manchester vanuit de jeugdacademie door te breken naar de A-kern.

Niet dat een passage in de jeugdacademie van Manchester City per se nefast is voor het vervolg van je carrière. Jadon Sancho ruilde bijvoorbeeld op zijn vijftiende de jeugdopleiding van Watford voor die van Man City. Hij vertrok er twee jaar later al opnieuw om bij Borussia Dortmund helemaal te ontploffen.

Maar van het jaarlijkse huurlingenleger van de Citizens zijn we al helemaal geen fan. En we vermoeden de spelers in kwestie achteraf gezien ook niet. De cynische wiskundige in onszelf denkt op dit moment: ‘Tekenen bij City = een jaar in de jeugd + een jaar op uitleenbasis bij Lommel, NAC Breda en de Engelse tweede klasse.’

Vincent Kompany

Maar even eerlijk. Kan je als technisch vaardige centrale verdediger of verdedigende middenvelder die op termijn droomt van speelkansen bij Manchester City op dit moment ergens beter zitten dan onder de vleugels van Vincent Kompany bij Anderlecht?

Philippe Sandler beantwoordde die vraag afgelopen zomer eigenlijk al. Doodjammer dat hij door blessures weinig in actie kwam.

Uiteraard hebben wij een paars-witte bril op. Maar los daarvan: als Lavia droomt om het te maken bij Manchester City of een andere Europese topclub, tekent hij nu best gewoon bij Anderlecht.
We zouden het kunnen hebben over toptalenten die Anderlecht te vroeg verlieten en later flopten, maar dat zou te gemakkelijk zijn.

Elke speler is verschillend en voetbal gelukkig geen exacte wetenschap. Maar hoe kunnen we beter bekijken waar Lavia binnen twee jaar zou kunnen staan dan door twee jaar terug te gaan in de tijd?

Elftal van 2001-2002

In mei 2018 kondigde Marc Coucke aan dat elf spelers van de U17 een eerste profcontract hadden getekend in Brussel.

25 maanden later doet dat ‘elftal’ uit 2001 en 2002 het prima. Yari Verschaeren (44 wedstrijden voor de hoofdmacht van Anderlecht) scoorde intussen al voor de Rode Duivels.
Roberto Martinez liet duidelijk verstaan dat hij ook Jeremy Doku (dertig wedstrijden) nadrukkelijk in de gaten houdt.

Antoine Colassin zit ‘nog maar’ aan vier optredens, maar scoorde wel al drie keer. Tegen Club Brugge, AA Gent én het enige doelpunt uit de wedstrijd tegen Moeskroen. 2020-2021 zou wel eens zijn seizoen kunnen worden.  

Killian Sardella (twintig wedstrijden) verlengde onlangs zijn contract tot 2025 en ook Anouar Ait El Hadj en Lucas Lissens haalden al meermaals de wedstrijdselectie van de paars-witte hoofdmacht.
De vijf andere jongens zijn Mathis Suray, Halim Timassi, Loïc Masscho, Chris Kalulika en Antonio Zacarias. Ze zijn allemaal achttien. 
 
Op de bewuste persconferentie zei toenmalig sportief manager Luc Devroe dat het eerste doel van de elf 'binnen achttien maanden meegaan op stage met de eerste ploeg' was. De afgelopen winterstage, met andere woorden. Hoewel ze het uiteraard niet alle elf zullen maken bij Anderlecht, staan heel wat jongens al een stuk verder dan verwacht. 

Nog meer talent…

Marco Kana was in mei 2018 nog te jong om een profcontract te tekenen en behoorde dus niet tot de oorspronkelijke elf. Hij zou uiteindelijk een jaartje later zijn eerste krabbel zetten, verlengde woensdag zijn contract tot 2023 en kwam al zeventien keer in actie voor Anderlecht.

Je zou de twintigjarige Albert Sambi Lokonga (41 wedstrijden) al bij de anciens uit het elftal van Franky Vercauteren gaan rekenen. Het stond in de sterren geschreven dat Lavia in het seizoen 2021-2022 de positie van de broer van Paul-José Mpoku zou overnemen. Hopelijk hebben de astrologen het bij het rechte eind en stopt deze transfersoap na een gekke plottwist met een handtekening in Brussel.

Twee jaar geleden lag het contract van Doku al klaar op Anfield. Zelfs in kranten stond de pijlsnelle winger al aangeduid als speler van Liverpool. Maar uiteindelijk bleef hij gewoon bij Anderlecht.

Laat ons afronden met een citaat van Marc Coucke op de bewuste persconferentie twee jaar geleden.

“Hoe het gelukt is om deze talenten te overtuigen? We kunnen klagen over de situatie of er proberen het beste van te maken. Dat hebben we dan ook gedaan. Het verleden toont aan dat de beloftevolle jeugd die het langst bij Anderlecht blijft, vaak de meest succesvolle carrière uitbouwt.”

Amen. Laat ons hopen dat ook Lavia uiteindelijk de juiste keuze maakt.