Column: 20.000 Trainers

WEBSITE - OPINIES Een jaar of tien geleden antwoordde Franky Vercauteren, de toenmalige coach van Anderlecht, op de vraag wat hij vond van het gemor op de tribunes over de opstelling en de verwensingen aan zijn adres na de een of andere gecontesteerde vervanging, met deze geweldige oneliner: “Op Anderlecht zitten elke week 20.000 trainers op de tribune”.

Hoewel het een tikje denigrerend was, bevatte het antwoord ook wel een grond van waarheid.  Bij weinig andere clubs wordt immers zo meegedacht met de trainer, als bij Anderlecht.  Elke supporter heeft wel zijn eigen idee over wat voor hem (of haar) de typeploeg zou moeten zijn, wie hij aan de rust zou vervangen, wie “ze” zouden moeten halen, wie “ze” beter laten vertrekken.  “Ik ben een trainer in het diepst van mijn gedachten,” wie herkent dat gevoel niet? 

Welnu, als de vraag wie wel of niet in de ploeg moet staan al voor zoveel controverse zorgt, hoeft het dan te verwonderen dat de vraag wie de nieuwe T1 wordt pas echt de onrustmeter tilt doet slaan?  Tussen hoop en wanhoop ligt namelijk slechts een dunne grens:  zeker na een periode van laagconjunctuur zoals we die nu al een jaar of drie meemaken, zou een verkeerde trainerskeuze wel eens tot een sportieve malaise kunnen leiden die een rechtgeaarde Anderlecht-fan zich niet eens dúrft in te beelden.

Regelmatige bezoekers van deze site hebben deze bezorgdheid de laatste weken zeker gemerkt.  Nog tijdens de afgelopen competitie werden al volop namen “gedropt”, de ene al realistischer dan de andere: Daum, Been, Maes, Vanhaezebrouck, Mazzu, Den Boer, Olsen, … En al meteen na afloop van de competitie begon de pers er duchtig op los te speculeren.  Eerst heette het dat ze praatten met Olsen én met Vercauteren, dan weer met Pioli, Puel, Le Guen, … Scifo passeerde de revue, Frutos werd genoemd als noodoplossing, en vorige donderdag circuleerden nog maar eens drie nieuwe namen: Martinez,  Solskjaer, Weiler  …  Drie coaches die tegelijk in beeld zijn: wat zegt dit over de ernst van deze “berichtgeving”?  Terwijl Martinez 24 uur bedenktijd had gevraagd en Solskjaer zich ziek had gemeld op zijn club, waren blijkbaar ook de onderhandelingen met Weiler in een stroomversnelling geraakt.  Hoe moeten we ons die onderhandelingen dan voorstellen?  “Beste meneer Weiler, neemt u rustig plaats in onze wachtkamer, deze namiddag vernemen wij wat het antwoord is van de heer Martinez op ons aanbod, maar … als die nee zegt, dan bent u onze man?”

Hoeveel waarde moeten we nu écht aan dit soort geruchten hechten? Zelf vermoed ik dat het bestuur goed beseft dat het voetbal de laatste jaren zéér middelmatig was en dat de naam van de nieuwe T1 best een schot in de roos wordt.  Tot bewijs van het tegendeel ga ik ervan uit dat de decision makers binnen de club een uitgebreid netwerk kunnen aanspreken en zodoende over insiderinformatie beschikken waar de mannetjes van de pers gewoon geen weet van kúnnen hebben, en dat de voorbije weken achter de schermen contacten werden gelegd met een discretie die normaal is weggelegd voor zaken van staatsbelang.  (Het tegendeel zou pas verbazen, namelijk dat de namen die werkelijk op de shortlist voorkomen, aan de grote klok zouden worden gehangen.)
En wat dan met de namen die wel in de openbaarheid komen? Vermoedelijk spelen hierin ook andere belangen mee, het is namelijk bekend dat kranten zo veel mogelijk bezoekers moeten “trekken” op hun nieuwssite.  Wat dat betreft zijn moord, zedenfeiten en tieten altijd goed voor zoveel of zoveel extra clicks.  En voetbal natuurlijk, met op de eerste plaats alle nieuws over Anderlecht, aangezien dit nationaal sowieso de meeste bezoekers oplevert.  (en als ik me even tot de verdwaalde boer mag wenden die toevallig op deze site verzeild is: “eat your heart out…!”)

Misschien gaat het wel zo: Kort na afloop van de competitie belt een journalist (van HN, HLN, LDH, …) met zijn “contact” binnen de club, misschien HVH zelf, of een  intimus. De vraag wordt gesteld of Anderlecht al een nieuwe trainer op het oog heeft.  Waarop de manager antwoordt: “O, maar wij hebben een heel lijstje met namen van trainers, hoor.”  Waarop de journalist vraagt of Olsen daarbij hoort en HVH antwoordt: “Ja, Olsen zou zeker een geschikte coach kunnen zijn voor ons.”  Waarop ’s anderendaags in de krant bericht wordt: “Anderlecht denkt aan Olsen als nieuwe T1.” (Wat zou HVH anders ook moeten zeggen? “Nee, Olsen staat niet op ons lijstje, hij wordt een dagje ouder, zijn ogen laten het stilaan wat afweten en zijn vrouw heeft liever dat hij op zondag thuis is?”)  Zo gaat dat nu eenmaal, de media hebben Anderlecht nodig, en vice versa, en voor beide partijen geldt het devies: geen nieuws is slecht nieuws.

Het meest intrigerende gerucht viel naar mijn mening op te tekenen tijdens de laatste uitzending van La Tribune.  Daar werd beweerd dat “een” trainer van “een” Belgische eersteklasser benaderd was door een go-between die door Alexandre Van Damme himself was uitgestuurd.  Op basis hiervan en na enige deductie ging ik ervan uit dat het in dit geval om niemand anders kon gaan dan Y.F., de huidige trainer van één van de gezworen rivalen, wat zeker het uitsturen van een stroman, en het haast diplomatieke aftasten van het terrein zou kunnen verklaren, net als het spelletje “tijd rekken” dat ondertussen reeds weken wordt opgevoerd, en het (door Anderlecht zelf gelanceerde?) gerucht dat na het EK wellicht een trainerscarrousel op gang zou komen die veel zaken in een stroomversnelling zou kunnen brengen. 

Helaas, ook dit te-mooi-om-waar-te-zijn-scenario is ondertussen goed voor de prullenmand, nu vorige donderdag bekend werd dat Anderlecht een persoonlijk akkoord heeft met ene René Weiler (wie die naam had gepronostikeerd, mag nu zijn gratis abonnement gaan ophalen) en er ondertussen (zondag) ook een akkoord zou zijn op clubniveau.  (Al vinden wij 700.000 euro een relatief hoge afkoopsom, als we in overweging nemen dat Nürnberg misschien sowieso van zijn trainer af wou en dat we negen jaar geleden al eens 3,5 miljoen euro te veel betaalden aan die mannen voor Polak.) 

Hoe dan ook moeten we nu met z’n allen hopen dat de keuze voor Weiler een schot in de roos wordt en dat nu met spoed een transferoffensief ingezet wordt als in de beste tijd.  Dood vlees wegsnijden, vers bloed aantrekken, met een doordachte visie een nieuwe ploeg uitbouwen die in staat is om resultaten te boeken die met Anderlecht geassocieerd worden en waar de supporters weer als één man achter kunnen staan, want: 20.000 trainers, die moet je verdienen, elke dag.
 
Libero