Aanvankelijk speelde Martin Lippens, 33 keer internationaal, vooral op het middenveld naast Pierre Hanon. Later schoof hij een rang terug en werd hij stopper naast Laurent Verbiest. Aan wilskracht ontbrak het hem nooit en hij had ook een goed speldoorzicht. Dat hielp toen Sinibaldi in de jaren '60 met de verdediging op één lijn speelde, waarbij Martin Lippens telkens op het gepaste moment als organisator van de verdediging de buitenspelval openzette. Net zoals zovele voetballers was zijn loopbaan een aaneenschakeling van hoogtepunten en momenten van grote pech.

Een dijblessure hield hem maandenlang op de bank gekluisterd terwijl Sporting op Europees vlak twee kanjers van nederlagen slikte: een 10-0 pandoering bij Manchester United en een iets mildere 5-2-afstraffing vanwege Glasgow Rangers. Zijn eerste match als internationaal was evenmin een succes, want als rechtsbuiten verloor hij samen met zijn maats met 0-5 van Spanje. Later zou hij zich herpakken door als rechtshalf een doelpunt te scoren in Colombès, tegen Frankrijk. En als kapitein van Sporting won hij in Barcelona de toss toen het muntstuk besliste wie na de testwedstrijd tussen Sporting en Bologna zou doorgaan. Zijn beste Europese prestatie zette hij op de Heizel neer, toen hij tegen CDNA Sofia twee penalties omzette. Hij was ook de eerste Sporting-speler die na tien jaar trouwe en loyale dienst in oktober '63 een afscheidsmatch aangeboden kreeg en overladen werd met geschenken, waaronder een auto.

Als trainer trainde hij op zijn dertigste één jaar Vigor Wuitens Hamme, waarna hij via de jeugdploegen van Sporting opklom tot hulptrainer van Raymond Goethals (twee keer), Urbain Braems, Tomislav Ivic, Paul Van Himst, Arie Haan en Georges Leekens. Toen het er naar uitzag dat hij zijn loopbaan bij paarswit zou beëindigen, koos Aad De Mos bij zijn aankomst Jean Dockx als assistent, waarbij Martin Lippens Raymond Goethals volgde naar Bordeaux.

Martin Lippens overleed op 2 november 2016, op dezelfde dag als Jean Trappeniers, een ander Anderlechticoon.