"Uit de bocht gegaan bij veroordeling Wasyl"

VRIJDAG, 6 APRIL 2012, 11:53 - Garrincha
Anderlecht-Online No Image Found

In zijn tweewekelijkse column in Het Nieuwsblad heeftt Sporza-journalist Peter Vandenbempt het over de zaak-Wasilewski. Een interessant stuk dat we u niet willen onthouden. "Recht is geschied, maar de manier waarop is kwalijk."


Rechtspraak

"Begrijp mij niet verkeerd, ik vind de straf van het Sportcomité voor Anderlecht-speler Marcin Wasilewski zeer redelijk in verhouding tot de ernst van de feiten. Een elleboog in het gezicht van een tegenstander plaatsen, is met voorsprong de gevaarlijkste overtreding die een voetballer kan maken. En in dit geval niet eens in een echt duel. De elleboog is immers het hardste deel van het menselijke lichaam, het hoofd het meest kwetsbare en dus is zo'n actie letterlijk levensgevaarlijk. Een drieste tackle is dat -hoe huiveringwekkend ook- niet. Je mag er niet aan denken dat Wasilewski bij zijn klap aan Delorge dezelfde 'pech' heeft als Witsel in Brussel of Gilles De Bilde bij zijn vuistslag aan Krist Porte. Opgeteld bij de reputatie van Wasilewki als recidivist heeft iedereen het gevoel: recht is geschied. Maar de manier waaròp recht is geschied, is zonder twijfel kwalijk voor de rechtsgang bij de Voetbalbond.

Het leidt weinig twijfel dat Wasilewski voor een burgerrechtbank (helaas) vrijuit zou zijn gegaan. De basis van de rechtspraak zijn immers strikte regels en procedures die bij elke zaak zonder uitzondering moeten gevolgd worden. Dat is vaak een bron van frustratie voor speurders of openbare aanklagers omdat bewezen schuldigen wegens procedurefouten hun straf toch ontlopen. Maar het is wel een heilig principe om willekeur in de rechtspraak te voorkomen. En dat is bij de Bond niet anders. Maar in hun streven naar een veroordeling van de Pool zijn er nu een paar uit de bocht gegaan.

Voorop natuurlijk scheidsrechter Sam Loeman met niets meer of minder dan een valse verklaring, toevallig wel cruciaal om de speler voor het Sportcomité te krijgen. De duidelijke beelden van de fase, zijn eigen positie daarop en zijn tegenstrijdige verklaring nadien laten er geen twijfel over bestaan. Loeman heeft het contact tussen Wasilewski en Delorge wel degelijk bestraft, maar de ernst verkeerd ingeschat. En nadien onhandig geprobeerd om het recht te zetten. Of uit vrees voor een mindere evaluatie of omdat hij niet wilde dat Wasilewski zijn verdiende straf ontliep. Ik hoop het tweede. Maar dan nog zit scheidsrechtersbaas Jeurissen met een groot probleem, want als zijn refs hun rapporten gaan bijsturen om de rechtsgang een handje te helpen, is het einde zoek.

En wat met het Sportcomité ? Dat sloot gemakshalve de ogen voor het bochtenwerk van Loeman met de dooddoener dat het woord van de scheidsrechter heilig is. Voorzitter Jacques De Ketelaere noemde in zijn motivering Wasilewski onrechtstreeks een ordinaire straatvechter. Dat is ongepast voor een voorzitter van een rechtbank en wijst op een soort tevredenheid dat hij deze agressie kon bestraffen. De kunstgrepen daarvoor nodig nam hij er maar bij. Menselijk, maar als jurist weet hij dat het stinkt.

Vooral omdat De Ketelaere op dezelfde dag Anthony Limbombe van Genk vrijuit moest laten gaan. Die had nochtans duidelijk Rafinha van AAGent een vuistslag op het achterhoofd verkocht, beetje straatvechter zeg maar. Maar omdat ref Boucaut wel waarheidsgetrouw aangaf dat hij die fase -zij het verkeerd- beoordeeld had, kon een straf niet meer. Hier is recht dan niet geschied, maar niemand die dat erg vindt.

Laat het vooral een warm pleidooi zijn voor een reglementswijziging die het mogelijk maakt dat bij dit soort agressie de inschatting van de scheidsrechter nadien kan gecorrigeerd worden en de speler zijn gepaste straf niet ontloopt.

Intussen deelt ook Anderlecht in de klappen. De publieke veroordeling en de forse boete voor Wasilewski werden overal weggewuifd. Het is nochtans al meer dan andere clubs in vergelijkbare omstandigheden hebben gedaan en tactisch zelfs een risico als je speler nog voor het Sportcomité moet verschijnen. In de ideale wereld zou de club zijn speler zelf schorsen, maar niet één clubleider die dat ècht van zijn collega verwacht. Johan Vermeersch deed het ooit met Sydney Kargbo bij FCBrussels, zoals geweten een geval apart onder de voorzitters. Veel navolging heeft hij nadien overigens niet gehad.

Anderlecht roept dit soort eisen natuurlijk zelf over zich af. Door zich te profileren als een instituut van waarden en ethiek. Ik zou daar voortaan wat zuiniger mee zijn, want in de huidige concurrentiële omgeving met verstikkend grote belangen is dat onrealistisch. Vijftien jaar geleden bezweek Anderlecht nog onder de druk van de publieke opinie en liet het de drie punten aan het RWDM van Daniel Renders, hoewel die onreglementair vier keer gewisseld had. Dankzij een goal van Taument in de slotminuut in Beveren redde Anderlecht nipt Europees voetbal. Dàt soort edelmoedigheid zit er in volle strijd om titel en Champions League (centen) nu even niet in."

Bron: Het Nieuwsblad



anderlecht-online forum