Analyse: de paars-witte aanval in verval

DINSDAG, 21 JANUARI 2020, 14:54 - TCV
Anderlecht-Online No Image Found

OPINIES Anderlecht heeft altijd spitsen gehad die hebben bijgedragen tot het winnen van bekers en kampioenschappen. Van Mermans en Mulder tot Rensenbrink en Nilis. Of in modernere tijden van Koller tot Frutos. De laatste jaren heeft Anderlecht het echter (financieel) moeilijk om de positie vooraan in te vullen met een Anderlecht-waardige spits. Dat blijkt nu ook weer tijdens deze transferperiode waarin het halen van een extra (scorende) spits eigenlijk een noodzaak is. We bekijken even de spitsen van de laatste tien jaar in Paars-witte loondienst. 

Laat ons eerst starten met wat cijfers ter illustratie: goals in de reguliere competitie + goals in de play-offs.

2010 – 2011: 58 + 14 (3de)
2011 – 2012: 61 + 16 (Kampioen)
2012 – 2013: 67 + 16 (Kampioen)
2013 – 2014: 61 + 17 (Kampioen)
2014 – 2015: 51 + 18 (3de)
2015 – 2016: 51 + 15 (2de)
2016 – 2017: 67 + 14 (Kampioen)
2017 – 2018: 49 + 12 (3de)
2018 – 2019: 48 + 8 (6de)
 

2010 – 2011: Anderlecht beschikt over een stevige voorhoede met Suarez, Lukaku en De Sutter. Suarez is weinig geblesseerd, maar de Argentijn is geen zuivere spits. Tijdens de winter wordt ook Veselinovic bij FC Brussels gehaald. Lukaku start in zijn laatste seizoen bij Anderlecht met een blessure en scoort na zes matchen zijn eerste van het seizoen. Hij kroont zich tot topschutter in de competitie met 16 doelpunten. Boussoufa maakt er 10, Suarez 8. Daarna volgt een groepje spelers met 5 doelpunten. De andere spitsen blijven steken op 4 (De Sutter) en 1 goal (Veselinovic).

Anderlecht eindigt de gewone competitie als leider, maar zakt na een 0 op 6 bij de start in de play-offs uiteindelijk weg naar plaats 3. Genk wordt kampioen voor Standard dat bijna een grote achterstand goedmaakt.


2011 – 2012: Lukaku wordt verkocht aan Chelsea, maar Anderlecht investeert fors. Het haalt Jovanovic (wel geen zuivere spits) en Mbokani naar het Astridpark. Tijdens de winterstop huurt het ook nog Patou van Mazembe in Congo. Veselinovic wordt verhuurd aan Kortrijk. Mbokani wordt topschutter met 15 goals, gevolgd door Gillet die maar liefst 14 keer scoort als middenvelder. Suarez maakt er 12, Jovanovic 9. Daarna volgen zes spelers met 4 of 3 doelpunten, waaronder Patou en De Sutter. Zelfs Lukaku scoort nog 2 maal voor zijn vertrek naar Engeland.

Anderlecht eindigt de competitie met 6 punten voorsprong op Brugge, een voorsprong die het ook weet vast te houden in de play-offs. De sportieve investering heeft gerendeerd.


2012 – 2013: Onder John van den Brom bezit Anderlecht maar liefst zes aanvallers: Mbokani, Jovanovic, De Sutter, Cyriac, Suarez en Jakovenko. In de winter haalt het ook nog Armenteros uit Nederland.

In een seizoen met Champions League scoort Mbokani 19 maal in de competitie. Ook De Sutter draait een sterk seizoen met 12 goals. Jovanovic en Jakovenko scoren elk 7 maal. Suarez speelt slechts 11 competitiewedstrijden en weet 3 maal te scoren. De transfers van Armenteros (1 goal in Brugge) en Cyriac (blessure) zijn geen succes.

Anderlecht wordt kampioen na een zeer spannende slotmatch tegen het verrassend sterke Zulte Waregem dat na een 1-1 in het Astridpark genoegen moet nemen met de tweede plaats.


2013 – 2014: De ploeg wordt ondanks kwalificatie voor de Champions League grondig vernieuwd. Ook de aanvalslinie ondergaat een metamorfose. Mbokani, Jovanovic, Jakovenko en De Sutter verlaten Anderlecht. In hun plaats komt Mitrovic, een beloftevolle Servische spits. Naast Mitrovic zijn er ook nog Cyriac en Suarez. Tijdens de winter haalt men ook Pollet bij Charleroi.

De transfer van Mitrovic is een schot in de roos en hij scoort 16 maal, gevolgd door 10 goals van flankaanvaller Bruno. Suarez speelt weinig door blessures, maar scoort toch 6 maal. Cyriac blijft steken op 4 goals, Pollet op 2.

Anderlecht eindigt de competitie met tien punten achterstand op Standard, maar dankzij de halvering van de punten en een sterke heenronde in de play-offs wordt het alsnog kampioen onder Hasi. Toch is het opvallend dat de aanvallende weelde van de voorbije jaren in de breedte er niet meer is. Mitrovic is heel belangrijk, maar de andere spitsen kunnen zich zelden doorzetten. Cyriac laat zich wel gelden met 2 goals in een sterke thuismatch tegen Brugge.


2014 – 2015: In dit seizoen kan Mitrovic ondanks zijn 20 doelpunten niet verhinderen dat Anderlecht slechts derde eindigt. AA Gent wordt kampioen in een spannende play-off. Suarez speelt opnieuw weinig wedstrijden en scoort 4 keer. Cyriac komt ook tot 4 doelpunten. Tijdens de winter haalt Paarswit Sylla bij Zulte Waregem, maar door een blessure speelt hij geen enkele wedstrijd. Door het vertrek van Bruno en Gillet verliest Anderlecht belangrijk scorend vermogen.

Het wordt duidelijk dat Anderlecht niet langer kan teren op meerdere goede en scorende spitsen. Achter Mitrovic begint zich een leegte te vormen op gebied van kwaliteit en doeltreffendheid.


2015 – 2016: Na de transfer van Mitrovic wordt de Italiaan Stefano Okaka gehaald en ex-Standard aanvaller Ezekiel. Okaka scoort weliswaar 15 doelpunten, maar de tweede beste goalgetter is aanvaller Sylla met 7 doelpunten. Suarez, Praet en Tielemans maken er 5. Anderlecht is ook dat seizoen zeer afhankelijk van een speler, namelijk de wispelturige Okaka. Ezekiel scoort slechts 1 maal.

Na een derde plaats in de competitie kan Anderlecht alsnog tweede eindigen in de play-offs.


2016 – 2017: Onder René Weiler wordt Anderlecht voor het laatst kampioen. Het contract van Suarez wordt verbroken en ook Okaka en Sylla vertrekken. Anderlecht huurt (en daarna koopt) de Pool Teodorczyk van Dynamo Kiev die als een komeet start en de ene goal na de andere scoort. Maar na enkele maanden hapert zijn motor. Teodorczyk scoort minder, maar op het einde scoort hij nog twee keer in de kampioenswedstrijd in Charleroi in de play-offs.

Dankzij de vele doelpunten van Teodorczyk (22), Tielemans (13 goals) en Hanni (10) wordt het gebrek aan scorend vermogen in de kern gecamoufleerd. Back-up aanvallers Harbaoui (1) en Thelin (1) kunnen geen potten breken.


2017 – 2018: De spoeling voorin wordt nog dunner. Paarswit haalt revelatie Oneykuru en Thelin wordt uitgeleend aan Waasland-Beveren. Beric wordt gehuurd van Saint-Etienne, maar de Sloveen wordt al in januari teruggestuurd na 6 wedstrijden en 0 doelpunten.

Teodorczyk scoort nog wel 15 maal in de competitie, maar Oneykuru (9 goals) valt geblesseerd uit en aanvoerder Hanni (8 goals) wordt in de winter verkocht aan Spartak Moskou. Morioka kan na zijn transfer van Waasland-Beveren toch nog 6 maal scoren. Andere spitsen Ganvoula (na de winter terug van een huurperiode) en Harbaoui scoren elk 3 keer. Mitrovic stond op het punt om te worden gehuurd met het oog op het WK, maar de Serviër blijft uiteindelijk in Engeland.

De kwaliteit en kwantiteit vooraan dalen opnieuw. Teodorczyk kan zijn aantal goals van vorig jaar niet evenaren en achter hem gaapt een zeer groot gat in scorend vermogen door blessures en transfers (Hanni, Tielemans). Anderlecht kan nog net de derde plaats veiligstellen in de play-offs.


2018 – 2019: Teodorczyk wordt verkocht aan Udinese en in plaats van de Pool haalt Anderlecht Santini en de beloftevolle Dimata. Het duo start fenomenaal met 7 (Santini) en 5 (Dimata) goals uit de eerste vier wedstrijden. Maar meteen wordt ook de zwakte van de ploeg blootgelegd. Buiten deze twee spelers en middenvelder Gerkens is er amper iemand met een beetje scorend vermogen in de ploeg. Het gaat van kwaad naar erger, zeker wanneer Dimata geblesseerd geraakt. Tijdens de winter wordt Bolasie gehaald, die meestal vanop de flank opereert en met enkele belangrijke goals Anderlecht toch naar play-off 1 kan loodsen.

Dimata scoort uiteindelijk 13 maal en Santini 11 maal. Bolasie komt nog aan 6 doelpunten in 17 wedstrijden. Anderlecht beleeft het slechtste seizoen in decennia en haalt voor het eerst in 56 jaar geen Europees voetbal.

 

2019 – 2020: De aanvallende malaise zet zich voort. Santini trekt om financiële middelen vrij te maken naar China. Dimata is nog steeds geblesseerd en Anderlecht mag niet communiceren over wat er precies gaande is met de aanvaller. Een nieuw systeem en project wordt gestart onder impuls van Vincent Kompany. Het duurt tot eind september tot de nieuwe spits, Kemar Roofe, kan debuteren in de beker na een blessure. De Engelsman zit aan 6 goals in 13 wedstrijden. Thelin is enkel een stoplap om de laatste minuten te volbrengen en wordt verhuurd in de winter. Van enige concurrentie vooraan is er totaal geen sprake. Jeugdspeler Colassin debuteert uit noodzaak met succes tegen Brugge in januari door een blessure van Roofe.

Het blijft onbegrijpelijk dat men de competitie aanvatte zonder een of meerdere (scorende) spitsen waarin men geloofde, zeker omdat het gebrek aan scorend vermogen de twee voorbije seizoenen de ploeg serieus parten heeft gespeeld. In om het even welk systeem of project zijn doelpunten broodnodig om tot resultaten te komen. Colassin uitgezonderd, is er momenteel geen back-up aanvaller voor Roofe. Het gevolg is dan ook niet meer dan logisch. Anderlecht heeft momenteel 25 doelpunten gemaakt, bijna de helft van Club Brugge (48). Het speelde al 7 keer 0-0 dit seizoen.

Benieuwd of en welke aanvallende versterking er nog wordt gehaald.





anderlecht-online forum