Opinie: Hein is God niet

DINSDAG, 3 APRIL 2018, 12:35 - Garrincha
Anderlecht-Online No Image Found

WEBSITE - OPINIES

Vandaag is het exact een half jaar geleden dat Hein Vanhaezebrouck werd voorgesteld als coach van Anderlecht. Een succesverhaal is het nog niet geworden. Toegegeven, de omstandigheden waren ver van gunstig. Maar ook Vanhaezebrouck zelf heeft als coach nog niet zijn meerwaarde kunnen bewijzen.



Als een Messias werd Vanhaezebrouck op 3 oktober onthaald bij Anderlecht. Niet zozeer door de club en de supporters, wel door de pers. Het langverwachte huwelijk tussen Anderlecht en de coach die AA Gent successen had gebracht, werd eindelijk voltrokken. Het West-Vlaamse genie zou Anderlecht weer Anderlecht maken en die Zwitserse anti-voetbal-man René Weiler tonen hoe Anderlecht hoorde te spelen.

Twee stages later en de hand van Hein is nog niet zichtbaar

De eerst 45 minuten onder de nieuwe coach waren wervelend. KV Mechelen kreeg vier doelpunten te slikken. Dat KV, toen ook al wanhopig bengelend onderaan, nog milderde tot 3-4 was niet meer dan een voetnoot waar enkel de zwartkijker op wees. Tijdens de weken die volgden, waren de resultaten en het voetbal niet wat iedereen verwacht had. ‘Logisch’, zo klonk het (ook bij ons), ‘twee wedstrijden per week: dan heeft een coach geen tijd om zijn systeem erin te brengen. Geef hem een voorbereidingsperiode en de hand van Hein zal te zien zijn’. Vandaag zijn we een winterstop en een pauze voor de play-offs verder en er is nog steeds geen systeem, laat staan een ploeg zichtbaar.

‘Ja maar, al die blessures, mijnheer, en Anderlecht dat in de winterstop geen transfers kon doen.’ Dat zijn inderdaad verzachtende omstandigheden, maar ook deze kunnen we kritisch bekijken. Voor de buitenwereld werd pas eind januari duidelijk dat paars-wit met een lege beurs de markt op moest. We hopen dat dit intern al langer, lees eind december, geweten was.

En die blessures: het zijn er inderdaad een aantal, maar de enige echte aderlating is de afwezigheid van Kara Mbodj. Andy Najar? Mocht hij fit geraakt zijn, het was een surplus. Hierop rekenen, het toppunt van naïviteit. Henry Onyekuru? Eind november, begin december ergerde Vanhaezebrouck zich luidop aan zijn manier van spelen (te egoïstisch, tactisch niet gedisciplineerd genoeg) en zette hij de Nigeriaan zelfs meermaals op de bank. Frank Boeckx? Misschien maar goed dat die geblesseerd raakte. Anders zaten we nu nog met twee roterende doelmannen die zoeken naar vertrouwen en beste vorm en niet met een Sels die wekelijks de ploeg recht houdt.

Beter energie steken in spelers die er zijn dan in spelers die er niet zijn

Voor de winterstage was al duidelijk dat Anderlecht op deze geblesseerde spelers niet meer hoefde te rekenen. Voor de winterstage was hopelijk aan Vanhaezebrouck al meegedeeld wat hij van de wintermercato mocht verwachten. In plaats van wekelijks te sakkeren dat er geen versterking gekomen is en dat er zoveel geblesseerden zijn, had Vanhaezebrouck zijn energie beter gestoken in de spelers die er nog waren en zijn. Want laat ons eerlijk zijn, wat zondag tussen de lijnen stond, is tot veel meer in staat dan wat ze nu laten zien.

Weiler maakte van Leander Dendoncker een machine die heerste over het middenveld. Vandaag is hij een dweil die vooral opvalt door slordige passes, verloren duels en neerhangende schouders. Uros Spajic en Ivan Obradovic zijn al maanden een schim van de solide verdedigers die ze vorig seizoen waren. Sven Kums? De patron die Gent naar de titel leidde en de Gouden Schoen won, nu een meeloper die niet eens een strafschop opeist. Pieter Gerkens? Immer werkend, maar een meerwaarde? Iemand die op die positie speelt, mag betere statistieken voorleggen dan drie doelpunten en vier assists. Ryota Morioka? De stap van Beveren naar Anderlecht is geen kleine, maar de flow waarin hij zat, raakte hij al snel volledig kwijt. En zo kunnen we nog wel even doorgaan.

Als al deze spelers hun normale niveau haalden, stond Anderlecht nu naast Club Brugge. Overdreven? Neen, als je ziet hoe Club na Nieuwjaar de punten te grabbel gooide, had Anderlecht mits een goede terugronde de kloof volledig kunnen dichtfietsen.

“Vanhaezebrouck vergeet soms dat die pionnetjes ook mensen zijn”

Coachen op topniveau is een veelzijdige functie. Niet alleen tactisch moet je sterk zijn, je moet ook de kwaliteiten van je spelers goed inschatten (iets wat Weiler blijkbaar wel kon, al leverde dit geen mooi voetbal op) én psycholoog zijn. “Tactisch is hij bij de besten van België, maar hij speelt zodanig stratego dat hij wel eens vergeet dat die pionnetjes ook mensen zijn”, vertelde Gent-speler Brecht Dejaegere vrijdag in Het Nieuwsblad. Het is pijnlijk dat we dit nu ook bij Anderlecht zien gebeuren.

Hoe zou u zich voelen als uw baas iedere week publiekelijk loopt te sakkeren dat hij geen andere medewerkers gekregen heeft en dat hij moet roeien met de riemen, u dus, die hij heeft? Ook afgelopen zondag deed hij het weer. ‘Ocharme ik, al die afwezigen, kijk eens met welk een armtierige selectie ik het moet doen’, dat was de boodschap die hij verkondigde. Leuk om horen als speler. Je gaat je echt beter voelen en beter spelen. NOT!

Een goede coach brengt zijn spelers naar een hoger niveau. Wanneer we de volledige selectie overlopen, zien we niemand van wie we zeggen ‘die is het laatste half jaar beter geworden’. Pijnlijk. Er is maar één speler die op zijn niveau acteert: Adrien Trebel. Hoe erg is het niet dat de aanwezigheid van de kuitenbijtende Fransman bepaalt of Anderlecht wint of verliest? Moet dit niet afhangen van jongens als Dendoncker, Kums, Morioka of Teodorczyk? Moet een goede ploeg de afwezigheid van een spelbepalende speler niet kunnen opvangen?

Verander het geweer van schouder of er komt zelfs geen Europees voetbal

Als we de media mochten geloven, was met Vanhaezebrouck God de Almachtige in hoogsteigen persoon neergestreken in Anderlecht. De media, die het nog steeds amicaal over ‘Hein’ hebben. Herinnert u zich één artikel waarin over Weiler werd gesproken als ‘René’? Of Leko bij Club Brugge nu als ‘Ivan’ en Clement bij Genk als ‘Philippe’? Hier en daar beginnen we wat kritiek te lezen op Vanhaezebrouck, maar zo uitgesproken en vooral zo persoonlijk als bij Weiler is het niet. Gelukkig, want bij sommige journalisten leek meer op een persoonlijke afrekening.

De play-offs zijn 1 speeldag ver en de titel is gaan vliegen. Daar moeten we eerlijk in zijn. Toch staat er nog veel op het spel: een ticket voor de voorronde van de Champions League of voor de Europa League. Wil Anderlecht één van deze grijpen, dan moet Vanhaezebrouck snel het geweer van schouder veranderen. Dan moet hij zijn spelers vertrouwen geven en het beste in hen naar boven halen. Want hij moet goed beseffen: het succes of de mislukking van Anderlecht dit seizoen zal ook op hem afstralen.

Van de hoera-stemming die een half jaar geleden aanwezig was bij de voorstelling van Vanhaezebrouck is er niets meer over. In de wandelgangen wordt er gefluisterd dat Marc Coucke zich liever ontdoet van deze coach. Of het klopt, dat moet later deze lente blijken. De pijnlijke vaststelling is wel dat Vanhaezebrouck niet veel argumenten kan voorleggen die in zijn voordeel pleiten.



anderlecht-online forum