Opinie: doelmannenkwestie

OPINIES Anderlecht lijkt deze winter een doelman die elders niet aan de bak komt te zullen huren om het ‘doelmannenprobleem’ op te lossen. Maar hoe is het zo ver kunnen komen? Of is er helemaal geen probleem?

Davy Roef

Anderlecht liet afgelopen zomer Silvio Proto na 372 wedstrijden gratis naar KV Oostende vertrekken. Davy Roef leek op die manier een vrijgeleide te krijgen om de nieuwe nummer één te worden in het Astridpark.  De kans om fouten te maken en te groeien.

Want Mile Svilar was nog te groen en Frank Boeckx was in de zomer van 2015 met tweedeklasser Antwerp geruild voor Nicaise Kudimbana. De Congolees speelde niet één minuut voor Anderlecht.

Boeckx speelde in het seizoen 2015-2016 welgeteld evenveel voor paars-wit.

Bovendien had Boeckx in eerste klasse nog nooit dan zeventien competitiewedstrijden per seizoen gespeeld. Niet voor Sint-Truiden en niet voor –het toen nog veel minder ambitieuze- AA Gent.

Roef maakte inderdaad een paar foutjes. Anderlecht zwalpte en René Weiler had het de hele tijd over zijn doelman die toch zo jong was. Roef is 22. Ouder dan Leander Dendoncker en Youri Tielemans. Amper één jaar jonger dan Andy Najar en Frank Acheampong die al jaren lang aardig wat minuten pakken voor Anderlecht.

De schuld in de schoenen van je keeper schuiven is een symptoom voor een zwalpende ploeg en een radeloze trainer. Het is bovendien een selffulfilling prophecy.

De commentaar ondermijnt het vertrouwen van de doelman, waardoor hij meer fouten gaat maken en de commentaar enkel nog sterker wordt en na verloop van tijd als terecht wordt bestempeld. Einde van de rit voor Roef dus.

Frank Boeckx

En dus kwam ‘Frank The Tank’ in de ploeg. Boeckx speelde een paar goede wedstrijden en straalde vertrouwen uit naar zijn verdediging. Andy Najar en Ivan Obradovic keerden terug uit blessure, namen hun plek op de backs in en zorgden voor meer stabiliteit. Ook Kara Mbodj en Bram Nuytinck gingen beter spelen. Amper drie tegendoelpunten in de laatste zes competitiewedstrijden. Waaronder dan nog een –onterechte- penalty. Plots lijkt het dak geblust en de tank in vuur en vlam te staan.

Nou ja, als Boeckx boven zichzelf uitstijgt… Waarom gaat Anderlecht dan op zoek naar een nieuwe doelman? Omdat ook Boeckx mogelijk vroeg of laat in de fout zal gaan. En als daar snel een tweede flater op volgt, treedt het sneeuwbalmechanisme met de verdediging in werking en dreigen de gevolgen catastrofaal te worden. Een risico dat Anderlecht niet wil nemen.

Een typevoorbeeld hiervan is AA Gent. Waar verdedigers als Stefan Mitrovic, Rami Gershon en Lasse Nielsen na al het lof van de afgelopen jaren plots niet meer te lijken kunnen verdedigen sinds het vertrek van Matz Sels en er rare dingen gebeuren in hun rug.

Nieuwe doelman

Een nieuwe doelman dus. Sels is één van de namen die in verband wordt gebracht met een uitleenbeurt aan Anderlecht. Hij dreigt derde doelman te worden bij een Engelse tweedeklasser, maar heeft niet veel trek in een terugkeer naar België.

Ook de andere namen die circuleren zijn spelers die naar het achterplan verdwenen bij Duitse en Italiaanse middenmotors. Spelers zonder vertrouwen, met andere woorden. Maar wat als die twijfelde keeper ook in de fout gaat? Dan blijf je achter met drie doelmannen zonder vertrouwen.

Wat rest er dan nog? Het risico lopen om Mile Svilar te verbranden? Misschien zijn we nu te veel aan het doemdenken. Maar het had gewoon nooit zo ver mogen komen.

Anderlecht had Proto gewoon nog één jaar langer moeten houden. Zijn ADHD en korte lontje ten spijt. Dan had het Roef ervaring kunnen laten opdoen bij een middenmotor en kon Svilar in alle rust groeien.

Mile Svilar

Spijt komt te laat en de toekomst is belangrijker dan het verleden. Toekomst en Svilar zijn haast synoniemen. Anderlecht gaat deze winter op zoek naar een tijdelijke doelman, omdat het volgend jaar voluit de kaart Svilar wil kiezen.

We zijn de laatste om te ontkennen dat Svilar een waanzinnig talent en potentiële topkeeper is. Maar Mile is aan het begin van volgend seizoen nog steeds zeventien.

Nog vijftien maand jonger dan een zekere Thibaut Courtois toen die schijnbaar belachelijk jong aan een waanzinnig sterk seizoen begon voor Genk. Een Limburgse club, waar de druk veel lager ligt / lag dan in de hoofdstad.

Wat paars-wit ook beslist, een risico is het sowieso. Voetbal kent geen zekerheden. Ook Proto was geen zekerheid geweest. Want ook bij Anderlecht had hij zich zwaar kunnen blesseren. En misschien had er hier dan wel iemand geschreven dat het het jaar te veel was bij Anderlecht, we hem in de zomer hadden moeten verkopen en Roef voluit zijn kans moeten geven.

Voetbal is onberekenbaar en dat zal het ook altijd blijven. Gelukkig maar.