Zoals u eerder deze week reeds kon lezen: reeds maanden kijk ik uit naar de wedstrijd van morgen tegen Club Brugge.
En om eerlijk te zijn: ik had gehoopt dat het zonder blessures en zonder schorsingen zou kunnen, dat we tegen deze tijd eindelijk eens au grand complet zouden staan …
Ijdele hoop blijkt nu helaas, want met de schorsingen van Stanciu en Spajic, en nu ook nog de blessure van Acheampong, wordt het andermaal improviseren.
De één zal deze afwezigheden wel degelijk een aderlating vinden, de ander haalt hooguit eens de schouders op …
… laat ons zeggen dat het voor discussie vatbaar is of we deze jongens nu zullen missen of niet. Ik vind alvast van wel. Al was het maar omdat ik had gehoopt dat Weiler zondag (eindelijk) over zowat zijn hele kern zou kunnen beschikken, waardoor we misschien (eindelijk) het voetbal zouden kunnen zien dat hem voor ogen staat, en dus (eindelijk) een rechtvaardig oordeel over hem zouden kunnen vellen. (iets anders dus dan de veroordelingen in quasi alle media die vaak niets meer met voetbal te maken hadden, maar louter de persoon Weiler viseerden, in mijn ogen een ronduit perverse tendens).
Dan kon de topper van morgen in zekere zin beschouwd worden als Weilers meesterproef, een match die ons minstens toch een idee zou geven van wat zijn type-elftal is.
Helaas, het elftal dat morgen aan de start komt, wordt andermaal niet ons sterkste elftal, hooguit ons sterkst mogelijke elftal.
Want als u even met mij de denkoefening wilt maken: in afwezigheid van Stanciu zal normaal Hanni de honneurs waarnemen op de “tien”. De plaats die aldus vrijkomt op links had idealiter door Acheampong ingenomen kunnen worden. Maar nu die er wellicht ook niet bij zal zijn, wordt dat allicht Chipciu. In dat geval resten Weiler voor de rechterflank nog de 2 volgende opties: Optie 1: Najar als rechtsachter, met Bruno voor hem. Maar voor een speler als Bruno is 90 minuten in een fysiek slopend duel, waarbij hij ook telkens zijn rechtstreekse opponent zal moeten volgen, geen evidentie. Én je verliest sowieso zowat je enige troefkaart, je enige vleugel die in de loop van de match kan inkomen en in staat is de match in een definitieve plooi te leggen (Capel kan je, naar mijn mening, bezwaarlijk echt een troefkaart noemen).
Een alternatief is dan optie 2: Najar op de rechtsbuiten, en Sowah op de rechtsachter, met één duidelijke opdracht: Izquierdo de hele match geen meter lossen. In dat geval hou je Bruno nog achter de hand als troefkaart later in de match.
Daarnaast is er eventueel nog één andere optie: Hanni toch op links, en centraal de driehoek Tielemans, Dendoncker en … Badji.
Wie nog een andere optie ziet, mag het hieronder gerust melden, maar als we eerlijk zijn, vind ik, moeten we toegeven: de spoeling is wel heel dun, echt veel keuze heeft Weiler niet.
Een vaststelling die mijns inziens mee in overweging genomen moet worden, morgen, als tegen het vallen van de avond de analyses van de match gemaakt zullen worden … misschien moeten critici overal te lande zelf maar eens de denkoefening maken, en vóór de match maar eens te kennen geven hoe zij het zouden aanpakken … (al bij al toch een stuk fairder dan de analyses achteraf, die vaak niet gek veel verschillen van wat aan de gemiddelde toog verkondigd wordt …)
En u? Hoe zou u het morgen aanpakken in Weilers plaats? Met andere woorden: wat zou uw elftal zijn? (en waarom?)
PS: En als we nu allemaal eens zouden meespelen morgen? Vanaf de eerste minuut? Onvoorwaardelijk en … LUID …
Nieuwsreacties zijn tijdelijk niet beschikbaar. We werken aan een volledig nieuwe oplossing die spoedig beschikbaar zal worden gesteld.
