Opinie: Vijf pijnlijke conclusies

OPINIES De transferzomer van Anderlecht lijkt andermaal op een reeks van Comedy Casino. Ondanks een blik nieuwkomers heeft Anderlecht nog een pak werk. Op twee weken van de transferdeadline stellen wij vijf voorlopige conclusies. 

 1. Sebastien Di Maio was een overbodigetransfer

De transfer van De Maio is een kopie van die van Kara Mbodj. Op defensief vlak zijn het beesten, maar opbouwend zijn ze gewoon te weinig voor Anderlecht. Twee torens, maar helaas genoeg ook reusachtige standbeelden.

We schreven vorig seizoen al ettelijke keren dat zo’n type enkel bij Anderlecht kan functioneren als er een linksvoetige, voetballende verdediger naast staat. Begin juli brachten we nog jullie vijf favoriete kandidaten. Vooralsnog tevergeefs.

Met Michael Heylen en Wout Faes had / heeft Anderlecht nog twee rechtsvoetige centrale verdedigers achter de hand voor het geval er iets met Kara gebeurde / gebeurt. De transfer van De Maio was een zoveelste ondoordachte makelaarstransfer. Resultaat? Een zoveelste dure mislukking.
 
2. Steven Defour kan NIET intern vervangen worden

Wie verder keek dan zijn Standard-verleden, kon niet anders dan concluderen dat Defour de afgelopen twee jaar van cruciaal belang was voor Anderlecht. Hij was de verbinding tussen aanval en verdediging, tussen Youri Tielemans en Leander Dendoncker. Het cement van de ploeg. Zonder hem dreigt het middenveld en zo ook de volledige ploeg in te storten.

Beweren dat de huidige kern sterk genoeg is om zijn vertrek op te vangen, is als de zwaartekracht ontkennen: je gaat gegarandeerd op je gezicht. Idrissa Doumbia is een groot talent. Zonder enige twijfel. Doumbia is echter pas achttien en heeft welgeteld 64 minuten profvoetbal op de teller. Van hem kan je onmogelijk verwachten dat hij een tien jaar oudere speler die meer dan vierhonderd wedstrijden op het hoogste niveau speelde, kan vervangen.

Stéphane Badji viel vorig seizoen dan weer grandioos door de mand op het middenveld. Hij verdient alle respect voor zijn behoorlijke depanneerwerk op de rechtsachter, maar is niet meer dan een breker. In bepaalde wedstrijdomstandigheden kan de Senegalees zeker van pas komen, maar met hem in de ploeg, wordt het nog moeilijker om de stugge verdediging van Belgische laagvliegers te verschalken.

3. Stefano Okaka moet zo snel mogelijk terug aansluiten bij de A-kern
​​​​​​​
Toen Anderlecht enkele maanden geleden een grote kuis aankondigde, leken de uren van Idrissa Sylla geslagen. Wolverhampton is erg geïnteresseerd en lijkt bereid om een slordige vier miljoen euro op tafel te leggen voor de spits uit Guinee.

Sylla mag voorlopig echter niet vertrekken omdat René Weiler het (ook al) aan de stok heeft met Okaka. Wij zijn zeker niet de grootste fans van de bonkige Italiaan, maar kunnen niet ontkennen dat hij nuttig is voor de ploeg als hij op de juiste manier gebruikt wordt. Bovendien is hem nu van de hand doen financiële zelfmoord plegen.

 Als Weiler en Okaka beiden hun verstand gebruiken, is een terugkeer op korte termijn mogelijk en kan Sylla vertrekken. Op die manier incasseert paars-wit een miljoen of vier en beschikt het met Lukasz Teodorczyk en Okaka over twee goede spitsen met een verschillend profiel.

4. Dennis Praet houden is waanzin
​​​​​​​
Nu Defour is vertrokken, lijkt Herman Van Holsbeeck vastbesloten om vast te houden aan de vraagprijs (van tien miljoen euro) voor Dennis Praet. De Leuvenaar heeft echter nog maar één jaar contract en zit al zowat anderhalf jaar met zijn hoofd bij een Spaanse of Italiaanse subtopper.
Het huidige gepoker rond de voormalige gouden schoen helpt niemand vooruit. Praet moet en zal deze zomer nog vertrekken. Een transactie waaraan Anderlecht uiteindelijk nog een miljoen of zeven zal overhouden.  


5. De jeugd stagneert

Samuel Bastien is verkocht, Aaron Leya Iseka veroordeeld tot een seizoen bank- of tribunezitten bij Marseille. Andy Kawaya mocht (voor zijn kuitbeenbreuk) zelfs niet naar Zulte Waregem om geen concurrent (?!) voor Play-off I te versterken en van Faes, Nathan De Medina en Dodi Lukebakio is amper een spoor te bekennen.

Davy Roef krijgt wel zijn kans, maar heeft het voorlopig moeilijk. Stuk voor stuk blonken ze op een bepaald moment uit in de Youth League. Eens te meer blijkt men echter vergeten dat de Youth League een competitie voor teams onder negentien is.

​​​​​​​Waarom liet Anderlecht Roef vorig jaar  geen minuten verzamelen bij pakweg Kortrijk en hield het Thomas Kaminski niet als doublure voor Silvio Proto? Omdat de Poolse Belg bij FC Kopenhagen op de bank moest gaan zitten?

“De kaart van de jeugd trekken” betekent niet jongelingen te vroeg voor de leeuwen te gooien om hen nadien te snel af te schrijven.

Hervé Matthys is op dit moment de enige jongeling voor wie men een juist traject heeft uitgestippeld. De centrale verdediger gaat een lastig, maar leerrijk seizoen tegemoet bij Westerlo. Nadien heeft hij misschien nog één of twee tussenstappen nodig om in aanmerking te komen voor de paars-witte basisploeg, - kijk maar naar Heylen bij KV Kortrijk – maar hij krijgt tenminste de kans om te spelen en zich te ontwikkelen in plaats van zich te ennerveren op de tribune.

Oplossingen

De verkoop van Defour (8.6), Bastien (2.5?), Praet (7 overhouden?) en Sylla (4?) levert een slordige 22 miljoen euro op. Bovendien vallen er op die manier deze zomer acht zware contracten weg (Imoh Ezekiel, Filip Djuricic, Alexander Büttner, Matias Suarez, Anthony Vanden Borre, Defour, Praet en Proto)

Los van de andermaal gereduceerde loonmassa betekent dat een miljoen of negen winst. Als je de “on hold gezette investering” in De Maio niet meerekent zelfs twaalf.
Een bedrag waarmee je een voetballende, linksvoetige verdediger en een waardige vervanger voor Defour kan binnenhalen.

Want mag deze transferperiode voor één keer eens op een nuloperatie uitdraaien zodat er in de winter geen nieuwe flop/ makelaarstransfers als Rafael Galhardo moeten worden gerealiseerd?

Er werd de afgelopen vijf seizoenen voor een miljoen of vijftig verkocht. Resultaat? De afgelopen drie seizoenen deed het paars-witte voetbal gewoonweg pijn aan de ogen. De titel die in het seizoen 2013-2014 uit de lucht kwam vallen, ten spijt.

De emmer die de afgelopen seizoen maar al te vaak overstroomde, brak in de play-offs tegen Oostende in tien stukken. Hij werd gelijmd met grote beloftes, maar lijkt nu al opnieuw uit elkaar te vallen.

Het is 17 augustus. Er is nog tijd om woorden te vervangen door daden. Kwantiteit door kwaliteit, makelaarstransfers door gerichte versterkingen. Een standbeeld (links?) achterin door een voetballer. De naïeve keuze voor Doumbia of Badji door een topper.

Twee weken. Drie, twee, één, actie.