We vinden Besnik Hasi een toffe peer, hebben hem lang gesteund, maar op een dag is de emmer vol en loopt hij over. Ondertekende gelooft niet dat Hasi onze club in mei kampioen kan maken. We pleiten voor een ontslag, maar wat dan? Wie of hoe kan (je) Hasi vervangen? Drie opties.
De steun die een deel van jullie nog uitspreekt in Hasi is mooi, maar we moeten de feiten onder ogen zien: tegen de huidige top zes behaalde Anderlecht dit seizoen 11 op 30. De bewering dat Anderlecht er wel staat tegen de toppers, klopt dus niet. Men verwijst graag naar de 1-4 op Brugge, maar de overige prestaties en resultaten doen vermoeden dat deze wedstrijd het ‘accident de parcours’ was en niet de lapsussen tegen Beveren, Moeskroen en andere laagvliegers.
Na de komst van vier nieuwe spelers begin februari vertelde Hasi zelf dat hij geen excuses meer heeft. Na een korte heropleving zitten we intussen weer in hetzelfde sukkelstraatje. En ja, Anderlecht kegelde Olympiakos uit de Europa League, maar weegt een achtste finale in de Europa League op tegen het mislopen van het échte doel: kampioen worden? Voor ons niet en dus pleiten we voor de harde, maar enige juiste beslissing: Besnik, bedankt voor de titel twee jaar geleden, maar nu is het voorbij.
Hoewel we overal lezen dat er geen oplossing voor handen is om Hasi te vervangen, doen we toch een poging om er drie naar voor te schuiven. Een garantie op succes is geen van alle. Hasi houden daarentegen biedt wel een garantie: dat we voor het tweede seizoen op rij naast de titel grijpen.
Optie 1: de Anderlecht-oplossing
De voorbije jaren zocht Anderlecht meermaals zijn heil in eigen huis. Frank Vercauteren, Ariël Jacobs en Besnik Hasi: ze schoven alle drie door van assistent naar hoofdcoach. Huidig T2 Geert Emmerechts zien we deze promotie niet maken. We pleiten ervoor om hem samen met Hasi te bedanken voor bewezen diensten, kwestie van toch enigszins schoon schip te maken en niet verder te gaan op de in geslagen weg, maar met een andere naam.
Als Anderlecht dan toch in eigen huis wil kijken, dan raden we Mohamed Ouahbi aan. De 39-jarige Brusselaar begon in 2004 als jeugdcoach bij Anderlecht. Samen met onder meer Youri Tielemans en Aaron Leya Iseka groeide hij door van de jongste categorieën tot de A-kern, waar hij sinds dit seizoen T3 is. Vorig seizoen was Ouahbi succesvol met de U19 in de Youth League.
In Ouahbi’s voordeel pleit zijn werk met de jeugd. Hij liet hen mooi voetballen en boekte resultaten. Als leerkracht weet hij hoe je met jongeren moet werken. De keuze voor Ouahbi zou passen in het voornemen van de club om jongeren te laten doorstromen. Ouahbi werkte in het recente verleden samen met de toptalenten die nu de stap naar de A-ploeg moeten maken. We zouden hem dan weer niet nemen omdat we niet geloven dat iemand van binnenuit de noodzakelijke ommekeer kan teweeg brengen. De ‘kracht van verandering’ is, meer dan waar ook, vooral nodig bij Anderlecht.
Optie 2: de oplossing op korte termijn
Optie twee is kiezen voor een schokeffect. Welke coach is in staat om in geen tijd de ploeg aan de praat te krijgen en meteen punten te pakken? Met andere woorden: welke coach kan dit Anderlecht de schok toedienen die nodig is om er alsnog een kampioenenploeg van te maken, om in de play-offs een bijna perfect parcours te rijden en in mei met de kampioensbeker te zwaaien?
Een buitenlander zien we hier niet toe in staat. Het moet iemand zijn die de Belgische competitie op zijn duimpje kent. Veel coaches zijn er op dit moment niet vrij. Uiteraard is het aan het bestuur om de denkoefening te maken, wellicht met de hulp van bevriende makelaars, maar we schuiven toch één naam naar voor. Een opvallende: Emilio Ferrera. Inderdaad, hij is momenteel aan de slag bij OH Leuven, maar als OHL als 15e of 16e eindigt, zit zijn seizoen er zondag op en laten de Leuvenaars hem misschien naar Anderlecht gaan.
Waarom Ferrera? Weinig Belgische coaches zijn tactisch zo sterk als hij. Bij OHL zette hij meteen iets neer, hij gaf de ploeg meteen een heel nieuw elan. Alle kenners zijn het erover eens: het zou zonde zijn dat zo’n goed voetballende ploeg als OHL zou degraderen. OHL krijgt dit seizoen verdorie meer lof voor zijn spel dan Anderlecht. En of je nu strijdt om de degradatie of om de titel, de essentie is dezelfde: snel en veel punten pakken.
Optie 3: blik naar de toekomst
De derde optie bestaat erin om te berusten in het feit dat de titel niet voor dit seizoen is. Laat Hasi of een tussenpaus het seizoen afmaken (wie weet word je per abuis toch nog kampioen) en ga nu al op zoek naar een nieuwe coach om volgend seizoen schoon schip te maken. Laat die man de dag na de laatste competitiewedstrijd in dienst treden en zo weinig mogelijk tijd verliezen.
Bij deze optie heeft het management twee maanden de tijd om diepgaande analyses van kandidaten te maken en hen uitgebreid te polsen over hun visie en welke oplossing zij zien om Anderlecht weer Anderlecht te laten worden. Ook hier schuiven we één naam naar voor. Een verrassende, maar tegelijk een voor de handliggende: Hein Vanhaezebrouck.
Wanneer zijn sterspelers deze zomer hun twee topjaren bij Gent verzilveren, is het voor Vanhaezebrouck slim om hetzelfde te doen. Beter doen bij Gent is onmogelijk. Blijven staat gelijk aan wachten op een ontslag en tuimelen van je voetstuk. Neen Hein, doe zoals Aimé Antheunis in 1999 bij Genk: vertrek als koning en bewijs jezelf in een moeilijke omgeving als Anderlecht. Wat je bij Gent deed, was fantastisch, maar Anderlecht is andere koek. Hier slagen als coach is alleen weggelegd voor de allergrootsten. Dit Anderlecht reanimeren en naar je hand zetten, dat zou pas straf zijn.
Hoe moet het volgens jou verder? Wat is volgens jou de succesoplossing? Discussieer mee op onder dit artikel.
Nieuwsreacties zijn tijdelijk niet beschikbaar. We werken aan een volledig nieuwe oplossing die spoedig beschikbaar zal worden gesteld.
