“Amper grand-cru, veel zèèr on-Anderlechtse hutsepot”

VRIJDAG, 22 JANUARI 2016, 12:02 - Garrincha
Anderlecht-Online No Image Found

OPINIES U voelt het wellicht ook, maar als Anderlecht-supporter kenden we al gelukkigere tijden. Één van de supporters kroop in zijn pen en schreef een warme oproep aan het bestuur. Lees mee.
 

Geachte clubleiding,

Er bestaan vandaag de dag aangenamere zaken dan een voetballiefhebber met paars-wit bloed aan te spreken. In het allerbeste geval tracht hij de schijn nog hoog te houden, maar toch merk je aan zijn lichaamstaal dat er onderhuids iets schort. Het gaat op sportief vlak immers niet bijster goed met zijn grote liefde, en dat wordt hij ook meer en meer gewaar in de tribunes van ons fiere Astridpark. De grandeur die een liefhebber van Royal Sporting Club Anderlecht doorgaans kenmerkt, heeft plaatsgemaakt voor een soort gelatenheid, aangevuld met een flinke scheut plaatsvervangende schaamte voor wat zich (twee)wekelijks voor onze ogen afspeelt.

De feiten zijn immers wat ze zijn. Ondanks een duidelijk aanwezige verzameling talent waar menig clubleider en trainer in België jaloers op zou zijn, is het spelniveau al enkele jaren simpelweg desastreus. Heel af en toe krijgen we een opflakkering te zien, maar deze zijn allerminst structureel van aard te noemen, eerder kunnen we hier spreken van een toevallige samenloop van omstandigheden. De grand-cru momenten zijn erg schaars geworden en verdwijnen in het niets bij de chaotische, ongeïnspireerde en zèèr on-Anderlechtse hutsepot – tegenwoordig haast wekelijkse kost. In dezelfde competitie zien we ondertussen bij andere teams dat jonge trainers met frisse ideeën een ploeg naar hun hand kunnen zetten, en deze op een herkenbare manier laten voetballen. Vanhaezebrouck, Vanderhaeghe, Walem, ondertussen ook Ferrera. Niet alleen doen ze dat met minder middelen en kwaliteit, ook doen ze dat op een positieve manier volgens de principes van het moderne 21e-eeuwse voetbal.

Bijgevolg vragen we ons af waarom wij in het Constant Van Den Stock-stadion dan keer op keer een klinisch dode patiënt met stuiptrekkingen te zien krijgen? Een discussie zo oud als het voetbal zelf, is die van de verantwoordelijkheid van de coach. In Anderlecht heeft gaandeweg een omslag plaatsgevonden in de huiscultuur, eentje waarbij de trainer veel langer dan vroeger de hand boven het hoofd wordt gehouden. Dat is op zich een te verdedigen instelling, want het geeft een trainer de nodige tijd om een herkenbaar systeem in de ploeg te polijsten. Aangezien een voetbaltrainer nog steeds met mensen werkt en niet met machines, vergt dat de nodige tijd – tijd die andere coaches vroeger misschien niet genoeg hebben gekregen.

Toch leeft bij de supporters de indruk dat deze cultuuromslag te ver is doorgeslagen in de andere richting. Hoewel het al zeer lange tijd duidelijk is dat Besnik Hasi en ook zijn voorgangers in dit decennium, er niet in geslaagd zijn om hun stempel op het team te drukken, worden we overladen met alle mogelijke verklaringen waar de trainer geen vat op heeft. Eentje waar in de tribunes hartelijk om wordt gelachen, is dat onze kern te jong zou zijn. Ajax slaagde er in om de Champions League te winnen met een elftal jonkies. Recenter nog haalde Jürgen Klopp met een elftal broekventjes twee titels binnen bij Dortmund. Met een elftal van gemiddeld nog geen 23 jaar ging hij in de eindfase van de competitie het grote Bayern verslaag op eigen veld. Leeftijd is geen issue, en al zeker niet als je bekijkt wat voor diamanten Neerpede keer op keer aflevert. Wat wèl een issue is, is de afwerking van het eindproduct. Eens in de A-kern beland, lijken onze zeer getalenteerde jongeren te stagneren en boeken ze amper nog vooruitgang. Op Praet na dan, die is namelijk iets harder gaan lopen.

We hopen ten zeerste dat u de wedstrijden ervaart op dezelfde manier als ons. We zien getalenteerde spelers die in verschillende experimentele opstellingen hun plan maar moeten trekken. We zien opstellingen waarbij een defensieve organisatie wordt neergepoot, maar waarbij het offensieve gedeelte volledig uit improvisatie bestaat. We bespeuren radeloosheid bij de spelers omdat ze niet weten hoe hun ploegmakker gaat lopen. Sommigen spelen zelfs verstoppertje om de bal maar niet te moeten krijgen. Het algemene gevoel dat overheerst in de tribune, is dat we zitten te kijken op een ongeïnspireerd zootje. Deze selectie heeft niet het vermogen om zichzelf te corrigeren, dat is een feit. We zien echter ook een coach die ondanks al zijn passie complete machteloosheid uitstraalt. Daarom is het wat ons betreft, beste bestuursleden, tijd voor verandering. Liever vandaag nog dan morgen.

De auteur van dit stuk wenst anoniem te blijven.



anderlecht-online forum